श्रीसाईसच्चरित ग्रंथाची भव्य-दिव्य प्रतिमा, ग्रंथकर्त्या लेखकाचे हेमाडपंताचे म्हणजेच श्री गोविंद रघुनाथ दाभोळकर ह्यांची भव्य चित्राकृती आणि पारितोषिक वितरणाचा सोहळा सुरु होता. खरे पाहता कोणतेही बक्षिस म्हटले की घेणार्‍या माणसाची उर आनंदाने भरून येते, छाती अभिमानाने फुलून येते आणि चेहर्‍यावर एक असीम आनंद दाटलेला असतो ,आपल्या परिश्रमाचे चीज झाले , अभ्यासाचे, मेहनतीचे सार्थक झाले म्हणून कृतार्थतेचा भावही ओसंदून वाहत असतो, पण ह्या सर्व आनंदात सहभागी व्हायला प्रत्येक जीवाला हवा असतो , तो त्याचा आप्त-जीवलग, ज्याच्या असण्याने "दुग्ध-शर्करा योग " जुळल्याचा आनंदही लुटता येतो. "त्या" एकमेव आप्ताच्या, सुहृदाच्या चेहर्‍यावर आपल्या विजयाचा आनंद चाखण्याची मजा काही न्यारीच असते नाही? मग असे श्रध्दास्थान कधी आई, कधी बाबा , कधी मित्र, कधी पती, कधी पत्नी असे कोणी असू शकते. पण येथे तर बहुतांशी सार्‍या परीक्षार्थींचे आप्त ही त्यांच्या समवेत आमंत्रित केले गेलेले दिसत होते, तरीही वातावरणात कुठेतरी , काही तरी उणीव भासत होती प्रकर्षाने , प्रत्येक नजर आसुसलेली होती, प्रत्येक कान अधीरपणाने "त्या"च्या आगमनाची अत्यंत आतर्तेने वाट पाहत होता, असे होते तरी कोण ? ज्या एकाचीच आस - तहान - भूक प्रत्येकाला लागली होती "तो" होता त्यांचा सदगुरु. सद्गुरु डॉक्टर अनिरुध्दसिंह जोशी ...एक महान दिव्य व्यक्तीमत्त्व...." दिव्यत्वाची जेथे प्रचिती येथे कर माझे जुळती " ह्याची जिवंत अनुभूती !!!!
